ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

ΓΕΝΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ Τελευταία νέα

Κομματικός ανορθολογισμός και παραβατικότητα –
Κοινωνική φιλοπρόοδη αριστεία με τη στήριξη του Απόδημου
Ελληνισμού – «Ask not what your country can do for you, ask what you
can do for your country», Τζων Κένεντυ – Ορθολογική
πολιτική ευθύνης και φιλαλήθειας
Γιώργος Μαστορίδης

Σύμφωνα με τον ορθολογισμό οι αποφάσεις και η λύση των προβλημάτων πρέπει να βασίζονται στη λογική και όχι μόνο στην επιθυμία, το συναίσθημα ή/και τον ανορθολογικό μυστικισμό. Με την απλούστερη σημασία, ο ορθολογισμός είναι η διάθεση και η ικανότητα να σκεφθεί κανείς λογικά, για να λύσει ένα πρόβλημα. Όμως, η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν ακολουθεί πάντα αυτόν τον δύσκολο δρόμο, ιδίως όταν έχει την «πολυτέλεια» του εύκολου ανορθολογισμού της αυταπάτης, του ατομικού ή του κομματικού συμφέροντος: το μυαλό, εάν και όταν υπάρχει, αποφεύγει να καταπονείται με τις επίπονες ορθολογικές αναζητήσεις και εξηγήσεις.
Η εφαρμογή του Ορθού Λόγου, δηλαδή των κανόνων της τυπικής λογικής στις ανθρώπινες κρίσεις δεν αποτελούσε πάντοτε αυτονόητο εργαλείο. Σύμφωνα με τον Σουμπέτερ, ο δρόμος που οδηγεί από τον ανορθολογισμό στον ορθολογισμό είναι οικονομικός – ο μόνος που βοηθάει τον άνθρωπο να ανακαλύψει «ένα θαυμαστό πράγμα, που είναι το Γεγονός (the Fact)». Το ακόλουθο παράδειγμα δείχνει ανάγλυφα αυτή την αλήθεια. «Ο Schumpeter υποθέτει, μάλλον βάσιμα, ότι η ορθολογική στάση επιβλήθηκε στον άνθρωπο από την οικονομική πραγματικότητα. Έπρεπε να πάρει οικονομικές αποφάσεις για την επιβίωσή του από την αρχή της ύπαρξής του. Ας υποθέσουμε, λέει ο συγγραφέας, ότι ένας «πρωτόγονος» άνθρωπος που χρησιμοποιεί ένα ραβδί, για να ρίχνει καρπούς, διαπιστώνει ότι αυτό έχει σπάσει. Μπορεί να προσπαθήσει να βρει ή να κατασκευάσει ένα άλλο. Αυτή είναι η ορθολογική λύση. Μπορεί, όμως, να δοκιμάσει να το συγκολλήσει απαγγέλλοντας μερικές φορές μια μαγική ευχή» (Δ. Δημητράκου, Ορθολογισμός και ανορθολογισμός στη σημερινή Ελλάδα).
Ειδικότερα στην πολιτική, η ορθολογικότητα και δημοκρατικότητα είναι επίπονες διαδικασίες, ενώ οι ευχές και κατάρες, οι μαγικές λύσεις και γενικά οι θεωρίες συνωμοσίας είναι προτιμητέες χάρη στην ευκολία τους. Οι σύγχρονες λύσεις σε μεγάλα προβλήματα απαιτούν βαθιά μελέτη και διεξοδικό διάλογο, πολύωρο και κουραστικό, ακόμα και επί 17 ώρες, απαιτούν τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

1.Πολιτικός ανορθολογισμός και κομματικός αυτισμός
Αρκετές φορές ο πολιτικός ανορθολογισμός εγγίζει τα όρια ανώριμου παιδισμού ή παλιμπαιδισμού είτε ιδεοληπτικού αυτισμού. Πραγματικά, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή στις 02 Απριλίου 2021, Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού, με θέμα την «ανάγκη ενός αποτελεσματικού εθνικού σχεδίου αντιμετώπισης της πανδημίας και των επιπτώσεών της στην οικονομία», έγινε αναφορά σε μερικούς εξωπραγματικούς πολιτικούς –ισμούς: μαξιμαλισμό, μηδενισμό, αρνητισμό, λαϊκισμό, σουρεαλισμό, με την επισήμανση για την έλλειψη δημοκρατικού ορθολογισμού. Η κοινωνία απαιτεί από τους πολιτικούς και ειδικά από το πολιτικό κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Όμως, παγκόσμια πρωτοτυπία ο διπλός εορτασμός της πρωτομαγιάς: μεταφέρθηκε λόγω Πάσχα στις 3 Μαΐου και, για περισσότερες ασκήσεις αριστερής γυμναστικής λόγω covid(;), επαναλήφθηκε στις 6 Μαΐου. Το ζήτημα του πολιτικού ανορθολογισμού θα ήταν μόνο διασκεδαστικό, αν δεν φανέρωνε γενικά για τα Κόμματα της Αριστεράς και ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ως Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σοβαρό δημοκρατικό και ορθολογικό έλλειμμα πολιτικής: ταυτίζουν την πολιτική τόσο πολύ με τις απόψεις τους και τον εαυτό τους, ώστε αυτό μπορεί να ονομαστεί «κομματικός αυτισμός 35άρηδων… ημιπιτσιρικάδων». Ο αυτιστικός εγκλωβισμός όμως σε ιδεολογικά και πολιτικά αδιέξοδα είναι επικίνδυνος, γιατί προσπαθεί πάντα να δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις, σύμφωνα με τη δοκιμασμένη συνταγή «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», υπέροχη ευκαιρία για το κόμμα και καταστροφική για την κοινωνία.

2. Πολιτική ορθολογικότητα και δημοκρατικότητα
Τα γονίδια της κομματικής αγωγής σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο ισχυρά από τα βιολογικά. Παραδοσιακά η Κομμουνιστική Αριστερά εξακολουθεί να πιστεύει στον ολοκληρωτισμό που αντιλαμβάνεται τις συμμαχίες και τις συνεργασίες ως συνάθροιση οπαδών με το συνηθισμένο και τόσο ψεύτικο ιδεολόγημα των «προοδευτικών δυνάμεων» και διακατέχεται από δυσπιστία και πολιτική αμηχανία προς τις άλλες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως του Κέντρου. Είναι δυνατόν ν’ αλλάξουν νοοτροπία, συμπεριφορά, άρα και ιδεολογία;
Όμως, η πολιτική ορθολογικότητα και δημοκρατικότητα είναι ζήτημα στοιχειώδους κοινωνικής συνείδησης και υπευθυνότητας. Διότι όταν η χώρα επιστρέφει αργά αλλά ανακουφιστικά στην κανονικότητα, όταν τα εμβόλια που πρώτα δεν υπήρχαν και τελικά τα «ξεστόκαραν», αποδεικνύονται success story, όταν ο κόσμος περιμένει να ξεδώσει μετά από μήνες εγκλεισμού, μόνο ανισόρροποι μπορεί να ανησυχούν πώς θα ψηφίζουν στα συνδικάτα. Δεν είναι τυχαίο ότι υπό συνθήκες γενικού εγκλεισμού, όποια μάχη και αν έδωσε η Αριστερά, από τη στήριξη του αμετανόητου αρχιτρομοκράτη με το άφαντο φονικό 45αρι και τα πανεπιστήμια έως τους εμβολιασμούς, την έχασε λόγω αυτιστικού αρνητισμού, κοινωνικής ασυνειδησίας και δημαγωγικής ψευδολογίας. Όπως επισημαίνει ο Τζωρτζ Μπέρναντ Σω (1856 – 1950), «η τιμωρία του ψεύτη δεν είναι μόνο ότι δεν τον πιστεύουν, αλλά ότι και αυτός δεν μπορεί να πιστέψει κανέναν».

3. Κοινωνική φιλοπρόοδη αριστεία με τη στήριξη του Απόδημου Ελληνισμού
Τα ερωτήματα για το αύριο της ελληνικής οικονομίας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στην αναζήτηση κεφαλαίων για τη γρήγορη μετάβαση σε έναν κύκλο ανάπτυξης. Το κρίσιμο ερώτημα και η συζήτηση που πρέπει να γίνει είναι για το αύριο της κοινωνικής και πολιτικής νοοτροπίας. Ο πολιτικός πραγματισμός και ο σεβασμός στην ευρωπαϊκή ιδέα επιτάσσουν να αναπνεύσει η ελληνική οικονομία και με πολιτική ορθολογικότητα και δημοκρατικότητα να μην κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή.
Στη μεταπανδημική εποχή, η οποία δύσκολα και αργά ανατέλλει, η χώρα καλείται να αναμετρηθεί με τον ίδιο της τον εαυτό, ώστε µε αιχµή την ψηφιοποίηση και την πράσινη ανάπτυξη να πραγµατοποιήσει όχι απλώς µια µετάβαση, αλλά ένα άλµα δεκαετίας. Η κατάσταση πριν την πανδημία δεν ήταν η καλύτερη και δεν είχε ξεπεράσει τα βαθιά τραύματα της προηγούμενης χρεοκοπίας. Η πανδημία έδειξε τα ισχυρά σημεία π.χ. με την επίσπευση των εμβολιασμών, έδειξε και τα αδύναμα, από τις ελλείψεις σε βασικές υποδομές έως την αδυναμία διακομματικής συνεννόησης σε κρίσιμες στιγμές. Μπροστά μας έχουμε τη μάχη της οικονομικής ανασυγκρότησης. Ευτυχώς, ο απόδημος ελληνισμός, όπως σε δύσκολες περιόδους της εθνικής ιστορίας, με τη δημιουργική και γενναιόδωρη οικονομική και πνευματική προσφορά σύμφωνα με την πατριωτική και φιλοπρόοδη προτροπή του Τζον Κένεντι θα συνεχίσει να προσφέρει και με τη συμμετοχή του στις εθνικές εκλογές: «Μη ρωτάς τι μπορεί να σου προσφέρει η πατρίδα, αλλά τι μπορείς εσύ να της προσφέρεις».

Ο δρόμος με τους επίγειους ψευδοσοσιαλιστικούς παραδείσους Κούβας και Βενεζουέλας έκλεισε. Ο δημοκρατικός δρόμος για την επάνοδο στην ορθολογική πορεία του κράτους Πρόνοιας, Δικαίου και Προόδου, με την πολιτική βούληση των δημοκρατικών πολιτών, είναι ανοιχτός. Η δημοκρατική πολιτεία είναι συμβατή μόνο με μια μορφή ορθολογισμού, τον δημοκρατικό ορθολογισμό, δηλαδή τον ορθολογισμό, ο οποίος θεμελιώνεται στην δημοκρατία ως κοινωνική διαδικασία και θεσμική δομή. Αυτό συνεπάγεται ότι χρήσιμες και βιώσιμες είναι μόνο εκείνες οι αξίες και αλήθειες, οι οποίες προέρχονται από έναν ορθολογικό κοινωνικό διάλογο και όχι από ιερούς κανόνες δοσμένους σύρριζα από κάποιο Αρχηγικό Κόμμα.

www.politistikomellon.eu/2020

Μοιραστείτε και απολαύστε!

Shares