«Αν κοιτάξεις από το Διάστημα, τα σύνορα είναι παραλογισμός»
(Βαρουφάκης) – «Εμπάτε, φίλοι, αλέστε και αλεστικά μη δίνετε» – Αιθεροβάμονες και επικίνδυνοι δημαγωγοί – Αυτονόητη
η φύλαξη των εθνικών συνόρων
Γιώργος Μαστορίδης
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι ένας πολυεθνής οργανισμός, μια πολυεθνική οικονομική και πολιτική ένωση, είκοσι επτά(27) ευρωπαϊκών κρατών. Αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές και πολιτικές οντότητες στον κόσμο, με 493 εκατομμύρια κατοίκους και συνδυασμένο ονομαστικό ΑΕΠ 11,5 τρισεκατομμύρια ευρώ (2006). Θεωρείται ως η ισχυρότερη ένωση κρατών στην παγκόσμια ιστορία, με οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιεχόμενο και με την προοπτική μιας ανοικτής διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εισήγαγε ενιαίο νόμισμα, το Ευρώ, που υιοθετήθηκε από 15 κράτη μέλη.
Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ περιλαμβάνουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο. Οι πολίτες των κρατών μελών είναι παράλληλα και πολίτες της Ένωσης: μπορούν, εκτός των άλλων, να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στο έδαφος των κρατών μελών. Ο έλεγχος διαβατηρίων και οι τελωνειακοί έλεγχοι στα περισσότερα εσωτερικά σύνορα καταργήθηκαν με τη Συμφωνία του Σένγκεν. Κάθε πέντε έτη οι ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να εκλέγουν και να εκλέγονται στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και στις δημοτικές εκλογές του τόπου κατοικίας τους.
1.Αυτονόητο δικαίωμα και υποχρέωση η φύλαξη των εθνικών και των ευρωπαϊκών συνόρων
Πάντοτε οι άνθρωποι επιζητούσαν για ευνόητους λόγους να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν σε πλούσιες χώρες. Είναι όμως αδιανόητο να χρησιμοποιούνται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ως γεωπολιτικά «πιόνια», όπως επιχειρεί η γειτονική Τουρκία, ώστε να ασκείται πολιτική και οικονομική πίεση στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο. Στο πλαίσιο αυτό ο φράκτης στον Έβρο είναι όχι μόνο εθνικό δικαίωμα αλλά και ευρωπαϊκό καθήκον.
α) Η Ελλάδα και η Ευρώπη, όπως και η Τουρκία, έχουν σύνορα στην ξηρά, τον αέρα και τη θάλασσα. Τα θαλάσσια, στεριανά και εναέρια σύνορα μάλιστα είναι και ένα από τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν κάθε χώρα.
β) Τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά σύνορα με την Τουρκία σήμερα είναι κοινά και απαιτούν κοινή φύλαξη (Frontex). Είναι προφανές ότι με την ενδεχόμενη στο μέλλον ένταξη στην EE ολόκληρης της γειτονικής χώρας ή μόνον ενός τμήματος, για παράδειγμα της Ανατολικής Θράκης, θα αλλάξουν και τα σύνορα.
γ) Η φύλαξη των συνόρων είναι χρήσιμη, για να αποτρέψει όποιον επιδιώκει με παράνομο τρόπο να εισβάλει στο ημέτερο έδαφος: εχθρικό στρατιώτη, κακοποιό ή λαθρέμπορο, λαθρομετανάστη ή διακινητή μεταναστών.
δ) Κάθε χώρα ανάλογα με τη γεωγραφική μορφολογία του εδάφους, επιλέγει τον τρόπο που προστατεύει τα σύνορά της είτε με φράχτη είτε με τοίχο.
ε) Στον φράχτη του Έβρου δεν υπάρχουν ηλεκτροφόρα σύρματα, όπως στην Αλβανία επί Εμβέρ Χότζα, για να μη δραπετεύουν οι πολίτες από τον κομμουνιστικό παράδεισο. Οπότε η μετάβαση του Φίλη, του Βαρουφάκη ή άλλου ριζοσπάστη στην Τουρκία είναι ελεύθερη και ανεμπόδιστη από τον φράκτη!
στ) Η φρούρησή της ΕΕ και της Ελλάδας επιβάλλεται από τον πατριωτισμό των Ελλήνων και των Ευρωπαίων πολιτών, αντίθετα με τα κομματικά ή άλλα συμφέροντα των σύγχρονων δουλεμπόρων μεταναστών και των κάθε είδους υποστηρικτών τους.
ζ) Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας όχι μόνο δικαιούται αλλά και επιβάλλεται να επισκέπτεται τα σύνορα και τα ακριτικά νησιά. Η Ελλάδα είναι και πρέπει να παραμείνει μια χώρα ανοιχτή, ανεκτική, αλλά και ασφαλής, μια χώρα φυλασσόμενη και φρουρούμενη.
η) Ο καθένας μπορεί να δραστηριοποιείται σε οργανώσεις ή εκδηλώσεις της επιλογής του, να υποκινεί ελέγχους κατά της Ελλάδας, να καταγγέλλει βάσιμα ή αβάσιμα περιστατικά. Αυτονόητα όμως, οφείλει να γνωρίζει ότι συνειδητά ή ασυνείδητα, θεληματικά ή αθέλητα, με τις καταγγελίες μετατρέπεται σε «γιουσουφάκι» του σουλτάνου.
2.Τα 3Χ+1 της Λογικής και Γεωπολιτικής: Χώρος, Χρόνος, Χρήμα και Χρεία (Ανάγκη)
Σύμφωνα με τη Φιλοσοφία οι λογικές και επιστημονικές κρίσεις και απόψεις εξαρτώνται τόσο από τις ατομικές και συλλογικές ανάγκες, «στην Ανάγκη και οι θεοί πείθονται», όσο και από τις «εποπτείες» χώρου, χρόνου και χρήματος, τις οποίες εξετάζουν τόσο οι ξεχωριστές επιστήμες Γεωγραφία, Ιστορία, Οικονομία όσο και συνδυαστικά όπως η Γεωπολιτική και η Διπλωματία. Η εθνική και η διεθνής Διπλωματία ασχολούνται με την επίλυση των διαφορών μεταξύ των κρατών ειρηνικά και όχι με πόλεμο.
Από διαδοχικές κυβερνήσεις, και του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμήθηκε ότι ορθολογικά και επιχειρησιακά ο φράχτης στον Έβρο είναι αποτελεσματικός απέναντι σε έναν προβληματικό γείτονα. Δεν χαρακτηρίζουν οι φράχτες την Ελλάδα, για παράδειγμα δεν υπάρχουν φράχτες στα βόρεια σύνορα. Ο φράχτης λοιπόν στον… Ερντογάν είναι ένα επιχειρησιακό μέτρο που δηλώνει τη προστασία της χώρας απέναντι σε οργανωμένες προσπάθειες παραβίασης των συνόρων της. Εξ άλλου η Ελλάδα, όσον αφορά τον σεβασμό και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εναρμονίζεται πλήρως με τις διεθνείς υποχρεώσεις.
3. Εθνισμός, Πολυεθνισμός, Εθνομηδενισμός
Ποια είναι η διαφορά εθνισμού, εθνικισμού και εθνομηδενισμού; Ο εθνισμός σημαίνει την πατριωτική συνείδηση με αποδοχή των εθνικών διαφορών. Ο εθνικισμός δηλώνει την αποκλειστική και σε υπερβολικό βαθμό προσήλωση στα εθνικά συμφέροντα, με προσπάθεια της επικράτησης του έθνους επί των άλλων και της εδαφικής του επέκτασης. Εθνομηδενισμός είναι η άρνηση ή υποτίμηση της αξίας ή της ύπαρξης του έθνους, στο οποίο κάποιος ανήκει ή των εθνών γενικότερα, η έλλειψη εθνικής πατριωτικής συνείδησης ή και εναντίωση «σύρριζα» στα εθνικά συμφέροντα, με την πεποίθηση ότι τα έθνη είναι τεχνητοί και ανεπιθύμητοι σχηματισμοί. Για παράδειγμα είναι απαράδεκτη και κατάπτυστη η θέση κάποιων ριζοσπαστών στα γεγονότα του Έβρου: «η με τους ναζήδες ή με τους ανθρώπους», όπου προφανώς «άνθρωποι» θεωρούνται τα υποχείρια «γιουσουφάκια» του σουλτάνου και «ναζί» οι Ευρωπαίοι λιμενικοί και συνοριοφύλακες του Έβρου και του Αιγαίου υπό τη δικαιοδοσία της ευρωπαϊκής Frontex.
Αποτελεί εθνομηδενιστική παραπληροφόρηση και άθλια κομματική προπαγάνδα ότι ο φράκτης στον Έβρο «λειτουργεί ως προπύργιο αντιπροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής υστερίας και ως συμβολική επιβράβευση ρατσιστικών και εθνικιστικών στερεοτύπων». Οι δημοκρατικές λειτουργίες εντός των εθνικών ή πολυεθνικών κρατών προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών. Αν δεν υπάρχουν δημοκρατικά κράτη, δηλαδή σύνορα, δεν υπάρχει και αποτελεσματικός δημοκρατικός έλεγχος για την προστασία των δικαιωμάτων. Η Ευρώπη διευκολύνει τη νόμιμη μετανάστευση και ταυτόχρονα καταπολεμά τα δίκτυα των αδίστακτων διακινητών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται και εμπορεύονται τις φρούδες ανθρώπινες ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον στη «γη της επαγγελίας».
4. Ουτοπικός ριζοσπαστισμός η αντίληψη για «ξέφραγο αμπέλι»
Ο ριζοσπάστης Βαρουφάκης στην ερώτηση δημοσιογράφου, εάν υιοθετεί την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, έδωσε την ακραία εθνομηδενιστική απάντηση: «Έχω τη συνήθεια να λέω ότι αν κοιτάξεις από το Διάστημα, τα σύνορα είναι ένας παραλογισμός». «Χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος που έλεγε και ο Λαμπρόπουλος»! Στο θεωρητικό πλαίσιο του εθνομηδενισμού, αλλά και του κολεκτιβισμού, από το Διάστημα είναι παράλογα, όχι μόνο τα εθνικά σύνορα, αλλά και τα όρια της ατομικής πισίνας και της μεγάλης περιουσίας του.
Πολιτικοί ριζοσπάστες αυτής της νοοτροπίας θυμίζουν εφήβους μαθητικού 15μελούς που αντιδρούν σε οποιαδήποτε οριοθέτηση και δυσκολεύονται να ενηλικιωθούν. Είναι τόσο τυφλωμένοι από τις ιδεοληψίες τους που δεν διστάζουν να δυσφημούν και να υπονομεύουν τα συμφέροντα ακόμα και των κομματικών μελών και των ψηφοφόρων τους. Γενικότερα είναι γνωστή η δυσανεξία της Αριστεράς σε κάθε είδους αξιακό όριο υποχρεώσεων και καθηκόντων: όλοι να έρθουν στην Ελλάδα, όλοι να μπουν στα πανεπιστήμια, όλοι να διοριστούν, όλοι να παίρνουν κρατικά επιδόματα και ο λογαριασμός σε όλους στους πολίτες!
Συμπερασματικά, οι αρνητές και υπονομευτές της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας είναι αιθεροβάμονες, εκτός πραγματικού τόπου και χρόνου. Η ουτοπία και ο σουρεαλισμός χρησιμεύουν στην τέχνη, αλλά στην επιστήμη και την πολιτική διαχείριση των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων λειτουργούν επικίνδυνα και καταστροφικά. Όπως επισημαίνει στο βιβλίο του «Μ’ ανοιχτά χαρτιά» ο Γάλλος συγγραφέας Λουί Αραγκόν (1897 – 1982), «τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από την ουτοπία: αποκοιμίζει τους ανθρώπους και όταν η πραγματικότητα τους ξυπνάει, είναι σαν τους υπνοβάτες στην άκρη μιας στέγης».
23 Μαΐου 2021 www.politistikomellon.eu/2020