Γνώριζα εδώ και καιρό ότι προετοιμάζεται μια θεατρική αίθουσα στην Ηγουμενίτσα, δεν φανταζόμουν όμως ότι θα έβλεπα ένα τέτοιο αποτέλεσμα -χάρη στο μεράκι των δημιουργών του- αισθητικά όμορφο, λειτουργικά άψογο και κοινωνικά χρήσιμο.
Σε δύσκολους καιρούς, σαν αυτόν που ζούμε, ένας τόπος σώζεται μόνο από τον ίδιο του τον εαυτό! Από το πείσμα, την επιμονή και την υπομονή αλλά και την έμπνευση και το όραμα των πολιτών του, από την προσπάθειά τους δηλαδή για ένα καλύτερο αύριο και μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Και η πρωτοβουλία του «ΦΑΟΣ» να δημιουργήσει στην καρδιά της πόλης μας ένα μικρό θέατρο, καλύπτοντας το κενό που υπήρχε, είναι μια κίνηση για τη «σωτηρία» αυτού του τόπου!
Όχι μόνο γιατί αυτό το θέατρο, όπως όλα τα θέατρα, θα είναι ένας χώρος όπου θα γίνεται κατάθεση ψυχής, όπου θα χύνεται ιδρώτας αγάπης και θα υπάρχει φώς δημιουργίας, όπου οι άνθρωποί του θα προσφέρουν την αγωνία τους, μια αγωνία «ιαματική» για το κοινό, την κοινωνία και τον καθένα από εμάς τους θεατές. Αλλά και γιατί, ειδικά για την Ηγουμενίτσα, αυτό το «χειροποίητο» θέατρο του «ΦΑΟΣ» λειτουργεί συμβολικά αναδεικνύοντας μια πόλη που ξαναγεννιέται! Μια πόλη που βγαίνει από το τέλμα και αρχίζει να στέκεται ξανά στα πόδια της για να προχωρήσει μπροστά! Μια πόλη που αρχίζει να πιστεύει ξανά στον εαυτό της!
Γι’ αυτό και αξίζουν συγχαρητήρια στον Θωμά Λιόλιο, την Άρτεμη Αγαθοπούλου και όλους τους συνεργάτες τους. Γι’ αυτό και η προσπάθειά τους είναι πολύ σημαντική.
Είμαι αισιόδοξος ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες για τον πολιτισμό. Οι συνθήκες είναι πλέον ώριμες για την επαναλειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου Ηγουμενίτσας.
