Πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση που οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση που οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας στην πλατεία δημαρχείου στην Ηγουμενίτσα.

Στην συγκέντρωση εκτός από τα εργατικά σωματεία και του δημοσίου συμμετείχαν και μαθητές από το ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας με δικό τους πανό.

Στην συγκέντρωση ομιλητής ήταν  ο Γ. Μπούργος αν/δρος του ΕΚΘ και πρόεδρος του σωματείου Ι/Υ Θεσπρωτίας.

Χαιρετισμούς  έκαναν οι :

• Σωτήρης Σκάρπος εκ μέρους των μαθητών του ΕΠΑΛ
• Θοδωρής Παπαγιάννης Γ.Γ. του ΕΚΘ και πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στις ιχθυοκαλλιέργειες.
• Ο Σίμος Ιωάννογλου πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσπρωτίας.

Μετά τις ομιλίες ακολούθησε μαχητική πορεία στους δρόμους της Ηγουμενίτσας.

 

 

Συνάδελφοι ,

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΤΗΝΩΔΙΑ!!!!! Ενώ ο λαός μας στη Θεσσαλία μετρά ακόμα νεκρούς και αγνοούμενους θαμμένους στη λάσπη, ενώ η περιοχή είναι μια υγειονομική βόμβα και η φτώχεια ήδη θερίζει τους κατοίκους της, ενώ στον Έβρο, στη Φθιώτιδα, στη Δυτική Αττική, στη Ρόδο είναι ακόμα ανοικτές οι μεγάλες πληγές από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές, η κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση στη Βουλή το νέο αντεργατικό έκτρωμα που καταργεί το πενθήμερο και το 8ώρο νομοθετώντας το δικαίωμα στους εργοδότες να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους τους 13 ώρες την ημέρα, 78 ώρες την εβδομάδα. Αίσχος!

Η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίζει σήμερα το νέο έκτρωμα στη Βουλή. Τι μεγαλύτερη απόδειξη από αυτή για να πειστεί και ο πιο δύσπιστος ότι η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης δεν υπολογίζει ούτε τις ανθρώπινες ζωές, ούτε τον πόνο και τη δυστυχία που έχει πνίξει ολόκληρους νομούς της χώρας μας

Συνάδελφοι,

Είμαστε σήμερα εδώ όχι για ένα μονάχα λόγο είμαστε σήμερα εδώ γιατί μαζεύτηκαν οι κόρακες και τρώνε τις ζωές μας

Παραμαζεύτηκαν οι νεκροί μας και δεν χωράει καμία δικαιολογία ή αυταπάτη  πως αυτή η κατάντια που μας επιβάλουν είναι μια κανονικότητα που πρέπει δήθεν ρεαλιστικά να αποδεχθούμε σαν πρόβατα στο σφαγείο.

Ο πόνος και η οδύνη έχει δηλητηριάσει το λαό μας το τελευταίο διάστημα, μας έχει “σφίξει τα στομάχια”, δεν αντέχουμε άλλο να μετράμε νεκρούς ,σακάτηδες, να βλέπουμε κλαμένα πρόσωπα για τους χαμένους κόπους ολόκληρης ζωής, να βλέπουμε να καταστρέφεται  ο φυσικός πλούτος της χώρας μας.

Η οργή που έχουμε γεμίσει και η λύπη που σκίζει τις καρδιές μας θα μείνει στο κενό αν δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αν δεν πάρουμε απόφαση πως η μόνη επιλογή που έχουμε είναι το σύνθημα που βγήκε μέσα από την ίδια τη ζωή και λέει ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ.

Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, οι δεκάδες δολοφονίες εργατών σε χώρους δουλειάς, οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, η “παρέλαση” των ναζιστών από την Κροατία ως τη Ν. Φιλαδέλφεια για να δολοφονήσουν έναν νέο άνθρωπο, η στυγνή δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά, οι νεκροί στη Θεσσαλία από τις πλημμύρες  είναι το αποτέλεσμα της εγκληματικής πολιτικής του κέρδους που υπηρετεί η κυβέρνηση της ΝΔ και η Ε.Ε. για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, και που δε διστάζει να θυσιάζει ανθρώπινες ζωές, να καταστρέφει λαϊκές περιουσίες, να ξεσπιτώνει με πλειστηριασμούς οικογένειες πετώντας τους στο δρόμο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ.

Δεν είναι κανονικότητα να γίνονται μαυραγορίτες και να βγάζουν κέρδη πάνω στην καταστροφή και τον χαμό ανθρώπων που αυτοί σκότωσαν και αφάνισαν. Ντράπηκε και η ντροπή με το πλαφόν των 2,5 ευρώ για μια εξάδα νερό στους πληγέντες και τους χαροκαμένους που η τιμή τους είναι περίπου στο 1,5 ευρώ. Αυτή είναι ξεφτίλα και απανθρωπιά αλλά τι να περιμένουμε από δαύτους το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα αυγατίζουν τα κέρδη των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μονοπωλίων.

Οι πλημμύρες που έπνιξαν κυριολεκτικά ολόκληρα χωριά και πόλεις σε ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο δεν οφείλονται ούτε σε ακραία καιρικά φαινόμενα, ούτε σε κάποια αστοχία ή κακιά στιγμή. Καλό το παραμύθι τους αλλά δεν έχει δράκο, δεν τρώμε ούτε κουτόχορτο, ούτε είμαστε χρυσόψαρα να ξεχνάμε ότι κάθε λίγο και λιγάκι μετριόμαστε και είμαστε λιγότεροι.

Για όλα αυτά υπάρχουν υπεύθυνοι και είναι αυτοί που εφαρμόζουν την πολιτική που υπερασπίζεται τα επιχειρηματικά κέρδη, που θεωρεί τα μέτρα προστασίας κόστος, που δεν κάνει υποδομές και αναγκαία έργα γιατί δεν είναι ανταποδοτικά κλπ. Αυτά που ζούμε είναι έγκλημα εκ προμελέτης και αυτοί που είναι υπεύθυνοι δηλαδή οι όλες μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και τα αφεντικά τους εγκληματίες.

Ποιος ξεχνάει τη Μάνδρα, το Μάτι, τη Πανδημία, τα  Τέμπη, τη Πύλο, τη Δαδιά, τη δολοφονία του Αντώνη στο Λιμάνι του Πειραιά, τους νεκρούς εργάτες που πήγαν για ένα μεροκάματο και δεν γύρισαν στα σπίτια και τις οικογένειες τους που οικογένειες διαλύθηκαν, παιδιά ορφάνεψαν νέοι δεν έζησαν την ζωή τους και τώρα στη  Θεσσαλία τις απόκοσμες εικόνες καταστροφής.

Είναι συνειδητά εγκλήματα όπου διαχρονικά έχουν διαπράξει και εξακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, περιφερειάρχες και δημοτικές αρχές, γιατί έχουν ως προτεραιότητα την ασφάλεια των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων ενώ μέτρα και έργα που μπορούν να προστατεύσουν την εργατική λαϊκή οικογένεια από φυσικές καταστροφές και άλλα κοστίζουν και αφήνουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα απροστάτευτα.

Είναι τόσο πολιτικά κρετίνοι και κομπάρσοι που και σε αυτό τον τελευταίο όλεθρο προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι και να μεσολαβήσουν ώστε όχι μόνο να μη διαγραφούν τα χρέη των αγροτών και των εργατών που έχασαν τις περιουσίες τους αλλά να πάρουν νέα χαμηλότοκα δάνεια! Δίνουν στους εργατοϋπαλλήλους σε αναστολή 534€ το μήνα μέσα σε μια τέτοια καταστροφή, όταν μόνο για το άνοιγμα των σχολείων – όποτε γίνει – θα χρειαστούν πάνω από 150€ για κάθε παιδί. Ντροπή και μόνο ντροπή.

Στο βούρκο λοιπόν που δημιούργησε στο Θεσσαλικό κάμπο η πολιτική του κόστους οφέλους που προτιμά αντί για την πρόληψη να δίνει ψίχουλα στα γραφεία κηδειών το πρώτο που έλαμψε ήταν η δύναμη της αλληλεγγύης.

Και λέμε πως εδώ και τώρα η κυβέρνηση να ξηλωθεί να βγάλει τα καβούρια που έχει στη τσέπη της κάθε φορά που είναι να πάρει ανάσα ο λαός και να αποζημιώσει στο 100% όλους τους πληγέντες που έχασαν σπίτια , περιουσίες, ζώα και να εξασφαλίσει να αποζημιώσει και στο 100% τη απώλεια του εισοδήματος που έφερε αυτή η πολιτική.

Βαρεθήκαμε να βλέπουμε ένα κράτος ανίκανο να προστατέψει τη ζωή και την περιουσία του λαού αλλά ικανό να χτυπά τις εργατικές διαδηλώσεις και να μοιράζει χρήμα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους από το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλα προγράμματα.

Και την ίδια στιγμή που ο λαός μας καίγεται, πνίγεται, δολοφονείται, η μόνη έννοια της κυβέρνησης είναι ψηφίσει νόμο ώστε να δουλεύουν οι εργαζόμενο 13 ώρες την ημέρα, 78 ώρες την εβδομάδα και να βάζει στην φυλακή όποιον αγωνίζεται και απεργεί για ένα καλύτερο αύριο. Αυτά έχει το θράσος να βγαίνει να λέει ο Άδωνις και πως το κάνει για μας, σε λίγο θα μας πούνε πως έκαναν τη Θεσσαλία Βενετία για τουριστικό θέρετρο, πόση ξετσιπωσιά μαζεμένη έχουν πανάθεμα τους.

 

Η αντίθεση είναι ξεκάθαρη ή αυτοί ή εμείς , να ξέρουμε τι λέμε ο παπάς παπάς και ο ζευγάς ζευγάς! 

Την ώρα που οι εργαζόμενοι ψάχνονται για να τα βγάλουν πέρα και να καλύψουν ανάγκες σε είδη πρώτης ανάγκης, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κλάδου πχ του εμπορίου και της μεταποίησης καταγράφουν καθαρά κέρδη πάνω από 6,5 δισ. ευρώ!

Ο λαός από τη μια δεν έχει ασθενοφόρα και πεθαίνει στις καρότσες των αγροτικών όπως είδαμε με οργή να συμβαίνει το καλοκαίρι, αλλά την ίδια στιγμή η κερδοφορία των ιδιωτικών υπηρεσιών της Υγείας εκτοξεύτηκε κατά 18,8% και των φαρμακοβιομηχάνων κατά 10,3%. Αν αυτό είναι ο ρεαλισμός και η κανονικότητα τους να τη κρατήσουν για τη πάρτη τους και τις οικογένειες τους, εμείς έτσι δεν θα ζήσουμε.

Στο κείμενο του νομοσχεδίου του Γεωργιάδη περιέχεται μια νέα δέσμη ισχυρών ανατροπών στα εργασιακά δικαιώματα.

Δεν αρκούσαν στους επιχειρηματικούς ομίλους τα όπλα της ευελιξίας που βρίσκονται ήδη στην αντεργατική νομοθεσία με την ημιαπασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία, την εποχική εργασία και άλλες μορφές εργασιακής ομηρίας, και είπαν να προσθέσουν  νέα μέτρα  για να προσαρμόζονται καλύτερα ο χρόνος και οι όροι εργασίας στις διαθέσεις και τις ανάγκες της εργοδοσίας.

Δεν τους φτάνει η εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφώσει η ίδια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις και με το νομοσχέδιο έρχεται να την «νομιμοποιήσει». Μας φέρνουν ως δεδομένο και φυσιολογικό ότι είναι «κανονικότητα» για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να μην έχουν συγκεκριμένο ωράριο εργασίας, να μην γνωρίζουν αν και για πόσες ώρες θα τους καλέσει για δουλειά ο κάθε εργοδότης.

Είναι μία ακόμα αιτία πολέμου για το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Έρχεται η νομιμοποίηση της πολλαπλής εργασίας! Μας λένε ότι διασφαλίζουν το «δικαίωμα» του κάθε εργαζόμενου με πλήρη απασχόληση να έχει και δεύτερη και τρίτη δουλειά. Ποια είναι η όμως η αλήθεια; Ότι η κυβέρνηση νομοθετεί το δικαίωμα των εργοδοτών να λιώνουν τους εργαζόμενους με 13 ώρες δουλειάς την ημέρα.

 

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι ένα νέο αντεργατικό τερατούργημα.

Το νομοσχέδιο έχει στόχο να γιγαντώσει την ευελιξία και να εντατικοποιήσει την εργασιακή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Θεσμοθετεί την πολλαπλή απασχόληση, την κατάργηση του πενθήμερου, την κατάργηση του διαλείμματος στη δουλειά και νέες μορφές συμβάσεων ευέλικτης και μερικής απασχόλησης, φέρνοντας νέο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα κατά παραγγελία των επιχειρηματικών ομίλων που νόμιμα πλέον, θα μπορούν να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με πληθώρα αντεργατικών επιλογών.

Είναι η νομιμοποίηση της ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων που οι ίδιες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και του ΣΥΡΙΖΑ έθρεψαν. Έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες μορφές ευέλικτης απασχόλησης που υπάρχουν ήδη και έχουν ως αποτέλεσμα οι 2 στις 3 προσλήψεις κάθε έτος να είναι ευέλικτες, να έχουμε πάνω από 6.000 απολύσεις εργαζομένων καθημερινά! Συμπληρώνει τις αντιδραστικές διατάξεις του Ν. Χατζηδάκη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με στόχο την πλήρη κατάργηση του 8ωρου – 5νθήμερου – 40ωρου.

Σήμερα την ένταση της εκμετάλλευσης την αναφέρουν ως «πραγματική ζωή» για να της δώσουν νομιμοποίηση και πλευρές δήθεν ελέγχου. Ισχυρίζονται ότι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς και ο αξιοπρεπής μισθός είναι «παρωχημένη κατάσταση», εμπόδιο στην ανάπτυξη των ιερών καπιταλιστικών κερδών που οι εργαζόμενοι πρέπει να θυσιάζουν τα δικαιώματά τους.

Κανένας συμβιβασμός με τον εργασιακό Μεσαίωνα και τη σύγχρονη σκλαβιά!

1. Η κυβέρνηση νομοθετεί το δικαίωμα στους εργοδότες να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με 13ωρες δουλειάς την ημέρα, 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα, νομιμοποιώντας την πολλαπλή απασχόληση και πέραν του 40ωρου την εβδομάδα και δίνοντας στους εργοδότες τη δυνατότητα να μην πληρώνουν υπερωρίες.

Αυτό θα γίνεται με την έκδοση ενός δεύτερου ΑΦΜ από τον ίδιο εργοδότη ή με την αξιοποίηση των σύγχρονων ιδιωτικών δουλεμπορικών γραφείων.

Ομολογεί η κυβέρνηση ότι με 800€ το μήνα μέσο μισθό και την ακρίβεια να «τσακίζει κόκαλα», για να ζήσει μια εργατική οικογένεια που έχει παιδιά, πρέπει οι δυο ενήλικοι γονείς να δουλεύουν 26 ώρες το 24ωρο! Αυτή είναι η πρόοδος τους;

Είναι πρόοδος και εξέλιξη η εργασία 13 ώρες τη μέρα, 150 χρόνια περίπου μετά την καθιέρωση του 8ώρου; Είναι πρόοδος ο εργαζόμενος να δίνει 5 επιπλέον ώρες από τη ζωή του στα αφεντικά, 5 επιπλέον ώρες από την ξεκούραση του, από την ψυχαγωγία του, από την ενασχόληση με την οικογένεια του; Είναι συναινετική και με ελεύθερη βούληση η «επιλογή» της 13ωρης εργασίας από τον εργαζόμενο όταν ο μισθός του τελειώνει το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα;

Όταν ξεχειλώνουν τα όρια του ημερήσιου χρόνου εργασίας δηλαδή ο απαραίτητος χρόνος που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι παραγωγικός, να συμμετέχει στην κοινωνική ζωή, να έχει δραστηριότητες και να ξεκουράζεται, καμία μελλοντική διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε 6μηνη ή ετήσια βάση δε μπορεί να καλύψει και να ισοφαρίσει τις ανθρώπινες αντοχές που δαπανούνται σε ένα 24ωρο!

2. Η κυβέρνηση προχωρά με έμμεσο τρόπο στην κατάργηση του διαλείμματος στην εργασία και αυτό γιατίμε το νόμο Χατζηδάκη το διάλειμμα δεν περιλαμβάνεται στο ωράριο εργασίας. Η πρόβλεψη για 13ώρες δουλειάς σημαίνει και την ουσιαστική κατάργηση του, ενώ στο νομοσχέδιο δε γίνεται και καμία αναφορά στην ώρα που θα μεσολαβεί για τον εργαζόμενο που θα πηγαίνει από τη μια δουλειά στην άλλη, άρα ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη εξάντληση.
3. Προωθούνται νέες ευέλικτες μορφές εργασίας σε βάρος των εργαζομένων με σταθερή δουλειά και δικαιώματα που θα δουν τις σχέσεις εργασίας τους να απειλούνται ακόμα και να χάνονται. Η έμμεση παράταση του εργάσιμου βίου ως τα 74 χρόνια μέσω αρχικά των προγραμμάτων της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) σε ένα νομοσχέδιο συμπληρώνεται με τις εργασιακές σχέσεις των «zerohourcontracts», των «συμβάσεων κατά παραγγελία» που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε μία ευέλικτη μηχανή παραγωγής εργασίας χωρίς δικαιώματα.

Το νομοσχέδιο αφού εισάγει αυτές τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, θέτει ως μοναδική εξασφάλιση του εργαζομένου την «έγκαιρη» ενημέρωση του από τον εργοδότη για τη διάρκεια της εργασίας, τον τόπο εργασίας και την αμοιβή. Το μόνο που εξασφαλίζεται δηλαδή είναι το μεροκάματο του εργαζόμενου για όσες ώρες θα κληθεί να εργαστεί. «Καλώς ήρθαμε στον Μεσαίωνα»!

Ο εργαζόμενος είναι όμηρος σε μία νέα εργασιακή σχέση καθώς δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, αν, πότε και πόσο θα έχει ελεύθερο χρόνο. Η εμπειρία από αυτές τις εργασιακές σχέσεις- γαλέρα σε όσες χώρες της Ευρώπης έχουν εφαρμοστεί δείχνουν πως οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται μέσα από δουλεμπορικά γραφεία με την αμοιβή τους να είναι ευθέως ανάλογη με τις ώρες που απασχολούνται χωρίς να δικαιούνται και να κατοχυρώνουν δικαίωμα σε οποιαδήποτε μορφή άδειας, ούτε καν αναρρωτική, στις Κυριακές, στη νυχτερινή εργασία, στην προϋπηρεσία ενώ δεν θα μαζεύουν και τα απαραίτητα ένσημα για να παίρνουν επίδομα ανεργίας.

Για παράδειγμα μία εργολαβική καθαρίστρια που ψάχνει σήμερα να βρει εργατοώρες για συμπληρώσει το εισόδημα της θα είναι ακόμα πιο ευέλικτη σε δικαιώματα σε ένα καθεστώς που ο εργοδότης θα την καλεί από την προηγούμενη για να καθαρίσει ένα νοσοκομείο, στη συνέχεια ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, μετά ένα σταθμό τρένου κοκ και όλα αυτά μπροστά σε ένα ωράριο εργασίας που θεριεύει με βάση το 13ωρο.

Αντίστοιχα ένας εργαζόμενος στον επισιτισμό δε θα συμπιέζεται μόνο ανάμεσα στις ήδη υπάρχουσες απαράδεκτες συμβάσεις ευέλικτης εργασίας, αλλά ο συνδυασμός τους μαζί με τις συμβάσεις των μηδενικών- ελαχίστων ωρών, θα τον μετατρέπουν σε εργαζόμενο μίας χρήσης που θα μεταπηδά από εργασία σε εργασία, χωρίς να κατοχυρώνει δικαίωμα και προϋπηρεσία.

Είναι φανερό ότι ρυθμίσεις τέτοιους είδους ευνοούν ακόμα περισσότερο τα ιδιωτικά δουλεμπορικά γραφεία ευρέσεως εργασίας και ενοικιαζόμενης εργασίας που θα στέλνουν τους εργαζόμενους κάτω από την απειλή της απόλυσης, ανεκπαίδευτους και χωρίς γνώση βασικών μέτρων υγείας και ασφάλειας, σε πολλές βαριές δουλειές ακόμα και μέσα στην ίδια ημέρα, πχ σε μια αποθήκη να κουβαλά, μετά σε μια επιχείρηση courier με μηχανάκι, μετά σε ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης.

4. Το νομοσχέδιο στοχεύει στην κατάργηση της πενθήμερης εργασίας όχι μόνο σε επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής, αλλά και σε όσες μπορούν να δουλεύουν 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα με το σύστημα των βαρδιών.

Το συγκεκριμένο μέτρο είναι ξεκάθαρο ότι το έχουν παραγγείλει για να μην πούμε ότι το έφτιαξε ο ίδιος ο ΣΕΒ. Καταργεί το 5νθήμερο, δεν προβλέπεται πουθενά δεύτερο ρεπό και στην πράξη σημαίνει ότι σε μία εβδομάδα μπορεί να δουλέψουμε μέχρι και 68ωρες, με το διάλειμμα πάντα έξω, και όριο τις 78ώρες δουλειά αν υπολογίσουμε και τη πολλαπλή εργασία που βέβαια με τη μετακίνηση γίνονται πολύ περισσότερες.

Αντί να κάνουν προσλήψεις ανέργων και να ρίξουν την ανεργία κάτω από το 10% ώστε να ξεπαγώσουν οι τριετίες θα ξεζουμίζουν τους ίδιους τους εργαζόμενους μέχρι τελικής πτώσεως. Η κυβέρνηση με νόμο «παγώνει» τις τριετίες για πάντα!!!!Γίνεται ρητή αναφορά ότι οι τριετίες δεν θα ισχύουν και η προϋπηρεσία δεν θα προσμετράτε όσο διαρκούν συνθήκες που δεν ευνοούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων  και την οικονομία με απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης, πχ ανεργία πάνω του 10%, υψηλός πληθωρισμός, δημοσιονομικό έλλειμμα, προσαρμογή στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς και ότι άλλο μπορούν να σκαρφιστούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κράτος τους.

Η κυβέρνηση «ξεπαγώνει» τις τριετίες μόλις για 3 χρόνια (1/1/2024 έως 31/12/2026) πρακτικά σημαίνει ότι μέχρι το 2027 δεν πρόκειται να δουν αύξηση ούτε 100.000 εργαζόμενοι ενώ όσοι μπήκαν στην παραγωγή από το 2012 δεν πρόκειται να πάρουν αύξηση ποτέ (σχεδόν κανένας νέος ή νέα εργαζόμενος δεν θα συμπληρώσει 900 ένσημα συνεχούς και αδιάλειπτης εργασίας).Είναι φανερό πια ότι υπήρξε άμεση συνεννόηση, συμφωνία και συντονισμός Κυβέρνησης – ΣΕΒ – ΓΣΕΕ !!!

5. Εισάγεται για πρώτη φορά ο δοκιμαστικός χρόνος στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και απελευθερώνονται οιαπολύσεις των συμβασιούχων πριν λήξουν οι συμβάσεις τους. Μέχρι σήμερα απόλυση πριν τη λήξη της σύμβασης ήταν έγκυρη μόνο με αιτιολογία εργοδότη και για σπουδαίο λόγο. Τώρα φεύγει έστω και αυτό το μικρό εμπόδιο για τους εργοδότες.

Παράλληλα παραμένει σε ισχύ της μη αποζημίωσης σε περίπτωση που καταγγελθεί σύμβαση πριν τους 12 μήνες ενώ η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα μπορεί να γίνεται πλέον με ατομική σύμβαση εργαζόμενου – εργοδότη.

6. Παρέχεται ιδιαίτερο κίνητρο στις επιχειρήσεις που εφαρμόζουν την ψηφιακή κάρτα εργασίας, να μην προδηλώνουν τις αλλαγές του ωραρίου εργασίας ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας καθώς και την υπερωριακή απασχόληση στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ II.

Για παράδειγμα, στην ψηφιακή κάρτα προβλέπεται η «ευέλικτη προσέλευση» ως επιλογή που μπορεί να ενεργοποιήσει μονομερώς ο εργοδότης κατά την απογραφή των εργαζομένων στην ψηφιακή κάρτα και δίνει τη δυνατότητα να παραταθεί το τέλος της βάρδιας το ίδιο χρονικό διάστημα που παρατάθηκε και η έναρξη της.

Ορίζει για όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων, χωρίς κανένα κριτήριο, την ευέλικτη προσέλευση στις 2 ώρες! Μάλιστα δε μας διευκρινίζει αν αυτή η ευελιξία αφορά μόνο χρονικά διαστήματα μετά την καθορισμένη ώρα έναρξης της εργασίας ή και πριν. Δηλαδή αν ένας εργαζόμενος που δουλεύει 08:00- 16:00 μπορεί, στα πλαίσια της “ευελιξίας”, μια μέρα να πάει στη δουλειά 10:00-18:00 και την άλλη 06:00-14:00. Καταλαβαίνει κανείς πως με τη μέθοδο αυτή ο εργοδότης μπορεί να μεταβάλει καθημερινά την έναρξη και τη λήξη του ωραρίου εργασίας σε ένα εύρος 4 ωρών χωρίς καν να θεωρείται καταχρηστική η συνεχής αλλαγή ωραρίου! Γιατί αυτό θα συμβεί στην πράξη και όχι να πηγαίνει ο εργαζόμενος 2 ώρες αργότερα στη δουλειά και να “μην τρέχει τίποτα”, όπως λίγο πολύ ισχυρίζεται το υπουργείο.

7. Εισάγεται άρθρο για την κανονική άδεια. Στο νομοσχέδιο υπάρχει αναφορά ότι ο εργοδότης θα ενημερώνει για το χρόνο και τον τρόπο που θα δίνεται η άδεια. Άρα ο εργαζόμενος χάνει το δικαίωμα να παίρνει την άδειά του σύμφωνα με το δικό του προγραμματισμό και ο εργοδότης θα τη δίνει όποτε θέλει.
8. Η πλειοψηφία των αλλαγών, αφορούν και τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Ιδιαίτερα οι ρυθμίσεις που αφορούν στην 6ήμερη απασχόληση, στην διευθέτηση του χρόνου εργασίας και στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.
9. Ποινικοποιούν το δικαίωμα στην απεργία! Για να ολοκληρωθεί η εργασιακή ζούγκλα και για να πατήσει πιο γερά στα ποδάρια της η σύγχρονη σκλαβιά απαιτείται σιγή νεκροταφείου. Ως κερασάκι στην τούρτα, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, με την εισαγωγή βαρύτατου προστίμου και ποινής φυλάκισης, σε όσους ασκήσουν «ψυχολογική πίεση» ή εμποδίσουν τους απεργοσπάστες, να εισέλθουν στο χώρο δουλειάς, με στόχο να μπουν οι αγώνες για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στον γύψο.

Η προστασία της εργασίας δεν είναι η προστασία των απεργοσπαστικών μηχανισμών που χτυπούν άμεσα το δικαίωμα στην απεργία που τάχα η κυβέρνηση το προασπίζει. Προστασία της εργασίας σημαίνει μείωση του εργάσιμου χρόνου με αυξήσεις των μισθών, σταθερή και μόνιμη δουλειά, σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, δηλαδή ότι το νομοσχέδιο τσακίζει.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να καταστείλει κάθε φωνή που αντιστέκεται στον αντεργατικό όλεθρο, στη δουλειά ως τα γεράματα, στη διαρκή ομηρία μέσω της ευελιξίας, στην κακοπληρωμένη εργασία.

Σε αυτό το ζήτημα όπως και για όλο το νομοσχέδιο είναι χαρακτηριστική και προβληματική η σιωπή των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που πλέον δεν μας κάνει φυσικά καμία εντύπωση. Ούτε για την τιμή των όπλων δεν αναφέρουν κάτι έστω και λεκτικά που θα θίξει τα αφεντικά, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Σήμερα κανένας εργαζόμενος, καμιά εργαζόμενη, καμιά συνδικαλιστική εργατική οργάνωση δε πρέπει να δείξει ανοχή στη σύγχρονη σκλαβιά. Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε και να απολαμβάνουμε όλα τα αγαθά της σκέψης και της εργασίας μας.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

• Για να φέρουμε στο προσκήνιο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών με σταθερή και μόνιμη εργασία, με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που να προβλέπουν αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, με σύγχρονα δικαιώματα.
• Για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος, για 7ωρο- 5ήμερο- 35ωρο με κατάργηση των συμβάσεων-ομηρίας.
• Για την προστασία και τη διεύρυνση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων.
• Για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από τα χαράτσια και την ακρίβεια, για την προστασία της κατοικίας του λαού από τους πλειστηριασμούς.

 

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ Για να μετατραπεί η μάχη αυτή σε έναν κορυφαίο σταθμό δράσης και κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που η κυβέρνηση θέλει να νομιμοποιήσει με το νομοσχέδιο – έκτρωμα.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ Για να δοθεί μαχητική εργατική – λαϊκή απάντηση στην πολιτική που φέρνει τη σύγχρονη σκλαβιά, που μετατρέπει σε συντρίμμια τις ζωές των πολλών για να εξασφαλίζονται τα κέρδη των λίγων.

Απεργούμε για να πεταχτεί στα σκουπίδια το αντεργατικό νομοσχέδιο – έκτρωμα, που άρθρο – άρθρο θωρακίζει την εργασιακή ζούγκλα, η οποία χρόνια τώρα επεκτείνεται σε κλάδους και χώρους δουλειάς.

Απεργούμε, για να περάσει αυτή η μάχη σε νέα φάση, για να μπουν εμπόδια στον κατήφορο.

Γιατί, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στη Βουλή, με παρακαταθήκη τη σημερινηαπεργιακή κινητοποίηση θα δοθεί από καλύτερες θέσεις η μάχη στους χώρους δουλειάς, για ΣΣΕ που θα κατοχυρώνουν σύγχρονα δικαιώματα και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα ακυρώνουν αντεργατικές επιδιώξεις, όπως ήδη έχουν κάνει μια σειρά σωματεία, καταργώντας στην πράξη τη δουλεμπορική εργασία, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ.λπ.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ Είναι ώρα να βρεθούν στο στόχαστρο όσοι κάνουν τη δυστοπία πραγματικότητα: Οι κυβερνήσεις, η ΕΕ και οι απολογητές της, τα κόμματα που προσκυνάνε την ανταγωνιστικότητα και το κέρδος, οι τοπικές αρχές που έβαλαν και βάζουν πλάτη σε αυτή την πολιτική της εκμετάλλευσης, της καταστροφής, της διαρκούς «έκτακτης ανάγκης», μετατρέποντας σε κρανίου τόπο πόλεις και χωριά.

Σε αυτόν τον αγώνα καθημερινά φαίνεται ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για να συναντηθούν ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι, τίμιοι συνδικαλιστές, που αγωνιούν για το σήμερα και το αύριο, που βλέπουν κατάματα ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, παρά μόνο νέα εγκλήματα, αλλά και ότι μπορεί να ζήσει καλύτερα μέσα από τον αγώνα του.

Να βαδίσουν δηλαδή στη διέξοδο που μόνο το ταξικόεργατικόκίνημα,το ΠανεργατικόΑγωνιστικόΜέτωπο, δείχνει: Της συντονισμένης πάλης, της συλλογικής διεκδίκησης, στον δρόμο της ανατροπής, φέρνοντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες στη δουλειά και τη ζωή των εργαζομένων.