Συγκέντρωση για την “παγκόσμια ημέρα της γυναίκας”

Κάλεσμα για συγκέντρωση το Σάββατο 8 Μαρτίου 12:00 στον πεζόδρομο Ηγουμενίτσας

 

Η φετινή 8 Μάρτη δεν είναι σαν τις άλλες. Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη μας εξοργίζει. Οι μεγάλες διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια των εργαζόμενων και της νεολαίας έστειλαν μήνυμα ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ με την ισχυρή απαίτηση να τιμωρηθεί το έγκλημα των Τεμπών και να μπει ένα τέλος στη συγκάλυψη.

Ο λαός βγήκε στον δρόμο γιατί διψάει για δικαιοσύνη, γιατί τον πνίγει η ίδια αδικία στη ζωή του από την κυβέρνηση της φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αυταρχισμού.

Τώρα είναι η ώρα για το επόμενο βήμα και την αγωνιστική κλιμάκωση. Με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις το Σάββατο 8 Μάρτη με τις γυναίκες στη πρώτη γραμμή.

Οι αγώνες των γυναικών της τάξης μας έχουν μεγάλη ιστορία.

Ήταν 8 του Μάρτη του 1857 όταν οι γυναίκες εργάτριες στις κλωστοϋφαντουργίες και τα εργοστάσια ιματισμού της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν απαιτώντας βελτίωση των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας, μείωση των ωρών εργασίας τους και ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους.

Από τότε η 8η Μάρτη είναι μία ημερομηνία άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία και τους αγώνες του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος για ισότητα, ενάντια σε κάθε μορφή έμφυλης ανισότητας, καταπίεσης και διάκρισης.

Στις μέρες μας, ο καπιταλισμός για να ξεπεράσει την πολύπλευρη κρίση του επιτίθεται με σφοδρότητα στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στα κομμάτια της τάξης μας που υφίστανται τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, όπως είναι οι γυναίκες, οι μετανάστριες-προσφύγισσες, οι μειονότητες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.

Γι’ αυτό ο αγώνας για την απελευθέρωση των γυναικών είναι από τα μεγαλύτερα προτάγματα και είναι άρρηκτα δεμένος με την πάλη ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και στο βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Η πλήρης διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών και οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση των γυναικών στο σπίτι, καθώς φορτώνονται πολλαπλάσια καθήκοντα για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ατόμων με αναπηρίες. Συναίνεση στην κυβερνητική πολιτική που βαθαίνει την εκμετάλλευση και πλήττει διπλά τις γυναίκες δίνουν όλα τα αστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ, ακροδεξιά).

Τα τελευταία χρόνια  σημαδεύτηκαν από μια σειρά επιθέσεων αλλά και αγώνων ενάντια στην έμφυλη βία. Το #metoo ήταν μια χαρακτηριστική εκδήλωση αυτής της τάσης. Τις επιθέσεις στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών στην καρδιά του καπιταλισμού στις ΗΠΑ διαδέχθηκαν επιθέσεις παρόμοιας πρακτικής και σε χώρες της ΕΕ και δείχνουν ότι η απαγόρευση των αμβλώσεων δεν είναι κάτι με το οποίο έχουμε τελειώσει.

Στην Ελλάδα περιστατικά όπως ο βιασμός της Γεωργίας Μπίκα και η ενορχηστρωμένη συγκάλυψή του, ο ομαδικός βιασμός της 19χρονης στο ΑΤ Ομονοίας αλλά και ο παιδοβιασμός και η μαστροπεία της 12χρονης στα Σεπόλια ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δίπλα σε αυτά, είχαμε την αθώωση των αστυνομικών, συνεργών στη δολοφονία του Ζακ/Zackie, την προσπάθεια συγκάλυψης του Λιγνάδη κ.α. Έχουμε όμως και πλήθος θυμάτων έμφυλης βίας που αποφασίζουν να καταγγείλουν και αποκαλύπτουν ότι η γυναικεία κακοποίηση φωλιάζει, υποθάλπεται και συγκαλύπτεται από κυβέρνηση και αστικά κόμματα, κράτος, επιχειρηματικούς κύκλους και κυκλώματα με στενές σχέσεις με την πολιτική εξουσία. Οι 57 των Τεμπών, τα θύματα γυναικοκτονιών, οι νεκροί στο Μάτι, οι χιλιάδες νεκροί της πανδημίας, οι δολοφονημένοι Ρομά από την αστυνομία, οι 600 της Πύλου και πόσοι ακόμα βρίσκονται σε μία μεγάλη λίστα θυμάτων του συστήματος που θυσιάζει τις ζωές μας για την κερδοφορία των λίγων εις βάρος των πολλών και στηρίζεται στο μίσος και την καταπίεση για την αναπαραγωγή του. Oι αγώνες για τη γυναικεία χειραφέτηση και απελευθέρωση δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι της πάλης του εργατικού κινήματος για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης ενάντια στην εκμετάλλευση, από κάθε διάκριση και καταπίεση.

Οι γυναίκες της εργατικής τάξης έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή σε όλες τις αντιστάσεις, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις, απέναντι σε αυτό το βάρβαρο σύστημα. Η παλαιστινιακή αντίσταση και το κίνημα αλληλεγγύης διεθνώς υποχρέωσε το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ σε κατάπαυση πυρός και τώρα οι Παλαιστίνιες μπαίνουν μπροστά για την ανοικοδόμηση της Γάζας.Τώρα είναι η ώρα για το επόμενο βήμα και την αγωνιστική κλιμάκωση. Με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις το Σάββατο 8 Μάρτη με τις γυναίκες στη πρώτη γραμμή.

Παλεύουμε στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στην εκπαίδευση, στις γειτονιές μας, στην καθημερινή ζωή για:

• Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ίσα δικαιώματα για όλες/ους. Όχι στις μισθολογικές διακρίσεις. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή εργασία.
• Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που καταδικάζουν τις γυναίκες στην ανασφάλεια και στην φτώχεια.
  Απαγόρευση των απολύσεων. Ουσιαστικά μέτρα κατά της ανεργίας που πλήττει σημαντικά τις γυναίκες.
• Πλήρη προστασία της μητρότητας με απαγόρευση της απόλυσης. Άδειες επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών και για τους δύο γονείς, επιδόματα για όλες τις οικογένειες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Άδειες περιόδου.
• Καμιά ανοχή στη βία, τη σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση κατά των γυναικών στους χώρους εργασίας και παντού. Καμία συγκάλυψη.
  Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας (γηροκομεία, παιδικοί σταθμοί, πρωτοβάθμια περίθαλψη), ώστε να απαλλαγούν οι γυναίκες από υπηρεσίες, οι οποίες πρέπει να παρέχονται από το κράτος.
• Πλήρη δικαιώματα των μεταναστών και μεταναστριών στη μετακίνηση, στο άσυλο, σε στέγη, υγεία, παιδεία, εργασία. Προστασία των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων.
• Ανατροπή των πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ για τον έλεγχο των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών. Δημόσιες και δωρεάν αμβλώσεις για όσες γυναίκες το επιθυμούν.
  Δημόσιες δωρεάν δομές στέγασης, οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα έμφυλης βίας. Συμβουλευτικά κέντρα κατάλληλα στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό. Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία.
• Αγώνας ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, τη διάλυση και επιχειρηματική λειτουργία των Δημόσιων Δομών. Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τους εξοπλισμούς. Να πάρουμε πίσω όλες τις ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.

 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ