Η 3η Δεκεμβρίου δεν είναι μια ακόμη επετειακή ημερομηνία. Είναι μια υπενθύμιση ότι τα ΑμΕΑ δεν είναι απλώς συμπολίτες που θέλουν τη βοήθειά μας αλλά ισότιμα μέλη της κοινωνίας και πολύτιμοι συντελεστές της. Για να συμβαίνει όμως αυτό θα πρέπει και η κοινωνία μας, με τους φορείς της, να λειτουργεί με σεβασμό, παιδεία, συμπερίληψη και αλληλεγγύη διασφαλίζοντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις.
Η Ηγουμενίτσα αποτελεί ένα Δήμο με τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές προσβασιμότητας (ράμπες, ειδικούς ανελκυστήρες, τουαλέτες κλπ), τα πεζοδρόμια αποτελούν σε πολλές περιοχές είδος προς εξαφάνιση, οι ειδικές θέσεις στάθμευσης είναι δυσεύρετες, το κτήριο που στεγάζεται το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης παιδιών με Αναπηρία χρειάζεται συντήρηση και διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου ενώ η οργάνωση και λειτουργία της Στέγης Υποστηριζόμενης Διαβίωσης εξακολουθεί εδώ και χρόνια να βρίσκεται σε εκκρεμότητα.
Πρέπει να εργαστούμε συστηματικά ώστε αυτή η κατάσταση ν’ αρχίζει να αλλάζει γιατί στο τέλος εκείνο που μετράει είναι η δύναμη της ψυχής που δεν καθηλώνεται ποτέ!
